نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد

نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم

چه خواهد ساخت

ولی بسيار مشتاقم

که از خاک گلويم سوتکی سازد،

گلويم سوتکی باشد ، به دست کودکی گستاخ و بازيگوش

و او يک ريز و پی در پی

دم گرم خودش را بر گلوِيم سخت بفشارد

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد

بدين سان بشکند در من ، سکوت مرگبارم را

عشــــــق

اگر خالصانه باشد

هرگز از هم نمی پاشد

عشــــــق

اگر طراوت و تازگی

خود را حفظ کند هرگز

تکراری نمی شود

کـــــــوه

اگر صلابت خود راازدست دهد

دیگر کوه نیست

بلکه تپه ای از ماسه است

که با وزش هر نسیمی از

بین می رود

عشــــــق

هم اگر خلوص خود را از

دست دهد،همچون کوه بی صلابت

خواهد بود

پس:

عشــــــق

با خلوصش است که معنا می یابد

خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود

به هر درش که بخوانند بی‌خبر نرود

طمع در آن لب شيرين نکردنم اولی

ولی چگونه مگس از پی شکر نرود

سواد ديده غمديده‌ام به اشک مشوی

که نقش خال توام هرگز از نظر نرود

ز من چو باد صبا بوی خود دريغ مدار

چرا که بی سر زلف توام به سر نرود

دلا مباش چنين هرزه گرد و هرجايی

که هيچ کار ز پيشت بدين هنر نرود

مکن به چشم حقارت نگاه در من مست

که آبروی شريعت بدين قدر نرود

من گدا هوس سروقامتی دارم

که دست در کمرش جز به سيم و زر نرود

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری

وفای عهد من از خاطرت به درنرود

سياه نامه‌تر از خود کسی نمی‌بينم

چگونه چون قلمم دود دل به سر نرود

به تاج هدهدم از ره مبر که باز سفيد

چو باشه در پی هر صيد مختصر نرود

بيار باده و اول به دست حافظ ده

به شرط آن که ز مجلس سخن به درنرود

این غزل از جمله غزلیّات عاشقانه حافظ است.

 زندگی را با دیدن هایمان رقم نزنیم...

زندگی را با شنیدن هایمان رقم نزنیم...

زندگی را با افکارمان رقم نزنیم...

زندگی را با احساسمان رقم نزنیم...

زندگی را با عشق رقم زنیم تا زیبا زندگی کردن را تجربه کنیم...

و لازمه ی زندگی زیبا تنها و تنها عشق صادقانه است...

پس بیا عاشقانه زندگی کنیم و زیبا...