بر روی زمینی که خورشید فرش گرم و طلاییش را پهن کرده دراز میکشم

به سقف آبی رنگش خیره میشوم

به همه کسو به همه چیز فکر میکنم

یاد همه را در خاطرم مرور میکنم

فقط یک نفر درخاطراتم نمیگنجد

چرا که قلبش بزرگ است

کسی که قلب کوچکم را تصاحب کرده

قلب او تنها مامن من است

 و بس قلبم کوچک است اما پر از احساس که تقدیمش میکنم

چرا وقتی منو از ياد ميبری و ميگی فراموشم کردی،من بازم به يادتم ؟!

مگه نميگن دل به دل راه داره؟؟؟؟؟

يعنی اين  جمله دروغه؟!!!!!!

نميدونم شايد يه جور دلخوشی باشه برای خودم ولی وقتی به اين جمله(دل به دل راه داره) فکر ميکنم

به احساس خودم اميدوارتر ميشم و حرفت رو فراموش ميکنم...

واسه همينه که هنوزم دوست دارم

این روزا خیــــــــــــــلی زود زود دلم میگیره

نمیدونم چرا احساس خستگی زیادی میکنم

از همه چی زود دلگیر میشم و ناراحت میشم

شاید به خاطر تنهایی که دارم

شاید به خاطر اینه که کسی درکم نمیکنه

شاید دلیلش خودمم....

خلاصه این که تنهایی بد دردیه

تحملش خیـــــــــــلی سخته

من که تا حالا نتونستم سختیشو واس کسی بگم

چون گفتنشم فایده ای نداره

تا کسی خودش این دردو نکشه

نمیفهمه که سختیش تا

چه حده...